31 januari 2015
Vandaag vertrokken uit Kanchanabury en na een kort bezoekje aan de floating market in Damnoen Saduak (die jammer genoeg steeds verder achteruit gaat) zijn we gearriveerd in ons hotel te Samut Songkhram. Het was wel even zoeken want Thaise letters zijn voor ons niet te lezen en de Engelse naam waren ze even vergeten aan de straatkant te vermelden. Lastig dus!
We werden vriendelijk ontvangen en in onze kamer stond de TV al aan op BVN, gekker moet het toch niet worden!
Na een drankje op het terras aan de rivier, en uitvoerige informatie over de avondmarkt in amphawa, besluiten we om 15.00 uur met een boot naar de markt te gaan.
We stappen in de boot en varen de rivier af onderweg zien we nog een stukje oud Thailand, houtenhuizen op palen, wassende mensen, vissersboten, een eenzame visser onder een brug, vele palmbomen en prachtige groene velden. Na een minuut of twintig arriveren we bij de floating market. Het is echt ontzettend mooi, de rivier met aan beide kanten, houten panden, met een looppad voor de zaak en aan het water etende mensen, veelal wordt het eten klaargemaakt op daarvoor liggende boten. Het is nog vroeg en we krijgen een uitgebreide rondvaart. Als we afmeren spreken we af dat we om 08.00 uur weer terug willen naar het hotel.
We lopen de markt op. Overal ruikt het naar eten, vele soorten vis en aanverwante soorten worden op BBQ's geroosterd. Allerlei zoetigheden worden gemaakt en verkocht, er liggen kokosnoten en natuurlijk wordt er veel fruit en drank verkocht. Onze eetlust is gewekt en we zoeken een plekje op met stoelen, want die grote mannen van ons passen echt niet op een kussentje op de grond aan een laag tafeltje. Na het eten lopen we weer over het looppad, vol verbazing kijkend naar de prachtige huizen, inboedels en bewoners. De houten vloeren glimmen je overal tegemoet. Meestal wordt een gedeelte van het vertrek gebruikt om de waren aan de man te brengen, en andere gedeelte wordt gewoon gebruikt als woonhuis.
Het wordt stilaan drukker op de markt, maar de farang zijn op een hand te tellen! Na nog eens een stop voor een drankje op een boot, lopen we weer langzaam terug naar onze boottaxi. Het is intussen 7.00 uur donker dus wordt het tijd voor de vuurvliegjes.
De vliegjes lieten het toch vooral afweten, of misschien waren de batterijen wel op. We zagen er af en toe een of twee hoog in een boom flikkeren, dat was het dan, jammer hadden we iets meer van voorgesteld, maar de boottocht was weer geweldig.
Janneke en Henk heel erg bedankt voor deze tip.
(Aub aan niemand meer vertellen dat het zo leuk is!)
1 februari 2015
Vroeg op, uitgebreid ontbijt, sleutel inleveren en op weg naar de volgende attractie. We hebben er zin in!
De auto wordt dicht bij de markt Maeklong Railway Market geparkeerd. We steken de straat over, lopen over een smal pad, tussen kramen met allerlei spulletjes door, en daar staan we dan, op de spoorrails! Het is werkelijk niet te beschrijven! Ook aan de hand van foto's kan je niet uitleggen wat hier gebeurd! Maar ik ga proberen een beeld te schetsen.
De markt is in een zeer smalle straat waar een spoorrails doorheen loopt. Aan twee kanten van de spoorrails staan kramen met waren uitgestald, veelal, vlees, vis en groenten. Het is een vrij lange straat met enkele zeer smalle uitgangetjes. Boven de kramen hangen luifeltjes om de zon en de regen tegen te houden. Veel mensen stallen hun waren ook uit op de grond in bakken en manden. Het is een zeer kleurrijk geheel. Thai zijn zeker goede standwerkers, want er wordt heel wat geschreeuwd. Onze grote mannen hebben veel moeite om over de rails en onder de luifels doortelopen. Het is erg laag, zelfs Thai zien we regelmatig hun hoofd stoten. Ook is het erg warm, want overal worden weer visjes en sate gegrild onder de luifeltjes. We besluiten naar buiten te gaan, frisse lucht happen, en op de trein te wachten.
Om half een moet de trein aankomen dus we splitsen ons om dit wonder te gaan aanschouwen. Ik zoek een leuk plekje uit midden op de markt naast een bloemkolen vrouwtje en een visvrouwtje op een lege marktplek. Als ik er goed en wel sta, wordt er omgeroepen (volgens het visvrouwtje) dat de trein vertaging heeft, hoelang weet niemand! Dan maar even wachten, want ik denk dat het hilarisch is om te zien wat er gebeurd als de trein eraan komt. Alle luifels moeten worden ingeklapt, de kramen (staan op wieltjes) naar achteren gehaald, en de losse manden en bakken opgepakt en weggedragen. Zie je het voor je! Onbeschrijvelijk, dat dit kan!
Een uur later belt Ton, de trein komt niet, misschien een om kwart voor twee, maar zeker is het niet want er is een overstroming! Het is jammer, maar daar gaan we niet opwachten, een volgende keer maar weer!
We gaan zeker nog een keer terug!